Arábe

trade, economics, Islam, Islam in the Philippines

Ang mga Arábe ay isang pangkating etniko na malaganap sa Gitnang Silangan at Hilagang Africa. Isa silá sa mga unang dayuhang nakipagkalakalan sa Filipinas.

Masigla ang kalakalan ng mga Arabe at mga Chinese nang buksan ang Canton sa dayuhang kalakal. Subalit noong ikasiyam na dantaon, ipinagbawal ng Dinastiyang Tang ang pagpasok ng mga Arabe sa kanilang bansa. Dahil dito, napilitang siláng maghanap ng ibang ruta hanggang sa matag-puan nilá ang Calamianes at Mindanao. Nakipagkal-akalan silá sa mga katutu-bo doon na naging unang palatandaan ng kalakalan ng mga Arabe at ng mga Filipino.

Hindi naglaon, hindi lá-mang mangangalakal ang dumating sa Filipinas. Dumating din ang mga misyonerong Arabe upang magpalaganap ng pananampalatayang Islam. Si Karim al-Mukdum ang itinuturing na kauna-unahang misyo-nerong Arabe na nagpahayag ng mga aral ng Islam noong 1380. Sinundan ito ni Rajah Baguinda noog 1430 at ni Abu Bakr noong 1450. Si Abu Bakr ang nagpatuloy ng pagpapalaganap ng Islam sa Sulu at sa karatig na mga pulo. Higit na napadalî ang pagpapalaganap nang Islam nang pagsama-samáhin ang mga komunidad na tumang-gap nitó at nang itatag ang mga “sultanáto,” isang uri ng pamahalaan na pinamumunuan ng isang sultan. Si Abu Bakr ang naging kauna-unahang sultan ng Sulu.

Bukod sa relihiyong Islam at pamahalaang sultanato, ilan pa sa mga impluwensiya ng mga Arabe ay ang pagbílang, pagsasalita, at pagsulat sa wikang Arabe. Ilan sa mga salita sa wikang Arabe ay naisáma na sa bokabularyong Filipi-no ay “hukom,” “pilat,” “salamat,” at “sulat.” Sa musika, maraming instrumento at sayaw ang hango sa mga ipi-nakilála ng mga Arabe, tulad ng sayaw na singkil. Sa laran-gan ng panitikan, naging inspirasyon naman sa paggawa ng maraming kuwento ng mga Mëranaw at Tausug ang mga kuwentong-bayan sa Arabia. (MJ)