“Akó ang Daigdíg”
literature, poetry, Alejandro Abadilla
Maituturing ang tulang “Akó ang Daigdíg” bilang pinakatanyag na likha ni Alejandro G. Abadilla, na siyáng kinikilálang “Ama ng Makabagong Panulaang Tagalog.” Una itong nalathala sa Liwayway noong 1940. Kabilang ito sa unang aklat ng mga tula ni Abadilla, ang Ako ang
Daigdig at Iba Pang Tula (1955). Isa ito sa laging-sinisipi at inilalathalang akda sa mga antolohiya ng tulang Filipi-no, tulad ng sa Sansiglong Mahigit ng Makabagong Tula sa Filipinas ng Pambansang Alagad ng Sining Virgilio S. Almario.
Mahalaga ang tula sa kasaysayan ng panitikang Filipino. Masasabing kinakatawan nitó ang isang pangunahing hangarin ni Abadilla sa kaniyang mga akda, ang paghá-mon at pagsalungat sa de-kahong paggamit ng tugma at sukat sa tula at ang labis na sentimentalismo sa panitikang Tagalog. Kayâ dapat asahan ang kontrobersiyang sumalu-bong sa pagkalathala nitó at nadagdag sa kontrobersiyal nang karera ni A.G. Abadilla bílang makata at kritiko. Ang mismong kasáma niyang pundador sa Kapisanang Panitikan, si Clodualdo del Mundo, ay dagling bumigkas ng isang panayam na hindi ito tula. Narito ang panimu-lang saknong ng tula:
ako
ang daigdig
ako
ang tula
ako
ang daigdig
ang tula
ako
ang daigdig
ng tula
ang tula
ng daigdig
Ang retorikong pag-uu-lit ng unang mga salita lámang ay isang maitu-turing na bagong paraan sa kasaysayan ng pagtu-la sa Filipinas. Ang diwa ng tula ay mistulang isang manipesto laban sa namamayaning kon-serbatismo sa panahong iyon na pinaghaharian ng mga tinatawag ni V.S. Almario na mga ”Balagtasista.” (PKJ)